ผู้เขียน: admin

สำหรับประสบการณ์ การสัมภาษณ์. ตอนแรกก็กลัวว่าอาจารย์ที่สัมภาษณ์จะไม่เปิดพอร์ตที่ทำไปเพราะได้ฟังจากเพื่อนบางคนว่าอาจารย์ไม่เปิดพอร์ตเลยบวกกับรุ่นพี่หลายคนที่เคยบอกว่าอาจารย์บางท่านแทบจะไม่เปิดพอร์ตนร.เลยด้วยซ้ำ แต่พอถึงคิวหนู หนูก็เดินเข้าไปในห้องตามที่พี่staff ชี้ให้ ในห้องที่สัมภาษณ์นั้น มีโต๊ะสัมภาษณ์อยู่เกือบสิบโต๊ะ แต่ละโต๊ะมีอาจารย์สัมภาษณ์อยู่สองคน

พอหนูเดินถึงโต๊ะก็ทำความเคารพก่อนเป็นอย่างแรก

อาจารย์ก็บอกให้นั่ง หนูก็ไหว้ขอบคุณอีกทีและนั่งลงเก้าอี้จากนั้นก็ยื่นพอร์ตและแฟ้มเกียรติบัตรที่เตรียมมาให้อาจารย์

ท่านก็บอกให้หนูแนะนำตัว ในขณะที่หนูแนะนำตัวอยู่นั้นท่านก็เปิดดูพอร์ตหนูไปด้วย พอหนูแนะนำตัวเสร็จ

ท่านก็บอกว่าในพอร์ตเรา “กิจกรรมเยอะมากเลยนะ ไหนลองเล่าให้อาจารย์ฟังที”

ในตอนนั้นหนูก็ได้เล่าว่า “สำหรับกิจกรรมล่าสุดที่หนูได้ไปแข่งมาคือการตอบปัญหาเยาวชนอยากรู้ที่สถานีวิทยุอุบลราชธานี ซึ่งมีรร.ที่มาจาก จ.อุบลฯ, ศรีสะเกษ, อำนาจเจริญ และยโสธร เข้าร่วมการแข่งขัน แล้วรร.ของหนูก็สามารถคว้ารางวัลรองชนะเลิศอันดับ1มาได้ และอีกกิจกรรมที่ภูมิใจมากๆเลยก็คือปีที่แล้วหนูได้ไปแข่งโครงงานวิทย์ ประเภททดลอง ในงานศิลปหัตถกรรม ระดับชาติ ที่จัดขึ้นที่ จ.ศรีสะเกษ เมื่อประกาศผลก็พบว่าได้รางวัลเหรียญทองค่ะ ซึ่งโครงงานนี้หนูและทีมโครงงานได้ไปทำการทดลองที่คณะวิทย์ มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานีด้วยค่ะ

[ สำหรับคำถามที่หนูพอจะจำได้ก็มีดังนี้ค่ะ]

อาจารย์: ทำไมถึงอยากเรียนพยาบาลล่ะ

หนู: ตอนช่วงหนูขึ้นม.4 น่ะค่ะ หนูป่วย พอตรวจเลือดก็พบว่าเลือดจาง คุณหมอเลยให้หนูนอนโรงพยาบาล เข้าน้ำเกลือเพื่อรอที่จะเข้าเลือดอีกทีน่ะค่ะ ในช่วงที่อยู่รพ.หนูได้เห็นการทำงานของพี่ๆพยาบาล และหนูก็อยากเป็นเหมือนพี่เขาค่ะ อยากเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เขาหายป่วย เพราะรู้ว่าตอนป่วยแล้วมันมีปัญหาต่างๆตามมาอีกเยอะเลยค่ะ

อาจารย์: แล้วเราเลือดจางนี่นา พยาบาลเรียนหนักมากเลยนะ จะไหวหรอ?

หนู: ก็ตั้งแต่ ม.4 ที่หนูรู้ว่าเลือดจาง อาชีพพยาบาลนี่แหละค่ะ ที่เป็นแรงผลักดันให้หนูดูแลตัวเองจนผลเลือดกลับมาปกติอีกครั้ง หนูมั่นใจว่าตัวเองเรียนไหวแน่นอนค่ะ

อาจารย์: ได้สมัครเรียนหรือยื่นที่ไหนไว้บ้างไหม

หนู: ยังไม่ได้ยื่นไปที่ไหนเลยค่ะ ที่นี่สนามแรกเลยค่ะ

อาจารย์: ถ้าสัมภาษณ์แล้วไม่ผ่านจะทำยังไง?

หนู: ถ้าไม่ได้รอบนี้ก็ยืนยันว่าจะยื่นพยาบาลที่นี่ในรอบต่อไปค่ะ

อาจารย์: แสดงว่าตั้งใจจะเรียนพยาบาลที่นี่ให้ได้เลยสินะ

หนู: ค่ะ

อาจารย์: ทำไมถึงเลือกเรียนที่นี่ ทำไมไม่เลือกพยาบาลราชภัฎหรือ ม.อุบล

หนู: หนูคิดว่าพยาบาลที่นี่ดีที่สุดสำหรับหนูแล้วค่ะ เพราะค่าใช้จ่ายที่ไม่แพงมากเมื่อเทียบกับที่อื่น ครอบครัวหนูก็ไม่ค่อยมีเงินด้วย พยาบาลที่นี่จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดค่ะ

อาจารย์: แต่ค่าเทอมก็ครอบครัวหนูจ่าย ไม่ใช่หนูจ่ายเองไม่ใช่หรอ?

หนู: ถึงหนูจะไม่ได้เป็นคนจ่ายเอง แต่ก็เห็นว่าครอบครัวทำงานอย่างหนักมากกว่าจะได้เงินมาให้ ถ้าหนูติดที่นี่ก็สามารถแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายครอบครัวไปเยอะเลยค่ะ

อาจารย์: พ่อแม่หนูทำงานอะไร

หนู: พ่อทำงานก่อสร้างค่ะ ส่วนแม่ไม่ได้ทำงานค่ะ

อาจารย์: มีพี่น้องกี่คน

หนู: มีพี่น้อง3คนค่ะถ้ารวมหนูด้วย น้องคนแรกเป็นผู้ชาย ถ้ายังเรียนอยู่ก็จะเรียนอยู่ ม.4 ค่ะ ส่วนน้องอีกสองคนเป็นฝาแฝดชายหญิง เรียนอยู่ ป.3 ที่โรงเรียนใกล้บ้านค่ะ

อาจารย์: ทำไมน้องคนแรกถึงไม่เรียนล่ะ

หนู: อาจจะด้วยความถนัดกันคนละอย่าง อีกอย่างน้องหนูก็ไม่ชอบเรียนมากขนาดนั้นค่ะ น้องก็เลยเรียน กศน. แล้วไปทำงานกับพ่อค่ะ

อาจารย์: ได้ติดตามสถานการณ์เกี่ยวกับไวรัสโคโรนาบ้างไหม

หนู: ติดตามค่ะ ยิ่งตอนนี้ที่การระบาดมันระบาดไปเร็วมาก ตอนแรกที่ประเทศเราไม่มีคนติดเชื้อเลย จนเริ่มติดมา จากคนแรก คนที่สามที่สี่ที่ห้า เมื่อสองสามวันก่อนยอดติดเชื้อยังไม่สูงมากขนาดนี้เลยค่ะ

อาจารย์: แล้วเราจะมีวิธีป้องกันไวรัสโคโรน่ายังไง

หนู: ก็เริ่มจากการที่เราป้องกันตัวเองอยู่ตลอด จะออกจากบ้านก็ต้องใส่หน้ากากอนามัยกันไว้ คนที่ไม่มีเชื้อก็ป้องกันตัวเองจากไวรัสที่จะมาจากใครก็ไม่รู้ ส่วนคนที่มีเชื้อก็ต้องใส่หน้ากากอนามัยเพื่อไม่ให้เชื้อกระจายไปใส่คนอื่น นอกจากนี้ก็คอยล้างมือให้สะอาดอยู่ตลอด พยายามหลีกเลี่ยงไม่ไปในที่ชุมชนแออัด ไม่ไปสถานที่เสี่ยง แค่นี้ก็น่าจะลดภาระงานของแพทย์พยาบาลไปได้เยอะเลยค่ะ อาจารย์: ชีวิต ม.6 ที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง หนู: เนื่องจากตัวหนูเองก็เป็นหนึ่งในเด็กกิจกรรม และก็เป็นทั้งสภานักเรียนด้วย มันก็จะค่อนข้างหนักเลยค่ะ เพราะต้องทำทั้งกิจกรรมและเรียนไปด้วย แต่หนูก็พยายามไม่ให้ตัวเองเครียดมากเกินไป ถ้ารู้สึกว่าตัวเองเริ่มเครียดแล้วก็จะหาอะไรมาทำให้ตัวเองหายเครียดค่ะ เช่น ฟังเพลง ร้องเพลง อ่านนิยายบ้าง ประมาณนี้ค่ะ

[*คำถามอย่างอื่นก็เช่น ไปรร.ยังไง ได้เงินไป รร.กี่บาท คำถามปลีกย่อยที่ค่อนข้างเจาะลึกไปที่ประวัติส่วนตัวเรานิดหน่อยค่ะ หนูเองก็จำการตอบของตัวเองไม่ค่อยได้ค่ะ ก่อนที่การสัมภาษณ์จะจบ อาจารย์ท่านก็ให้แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษด้วยค่ะ หนูก็พูดไปสั้นๆไม่ยาวนัก เท่าที่ตัวเองเตรียมมาเลยค่ะ จากนั้นท่านก็ปล่อยให้ออกมาค่ะ ขณะที่สัมภาษณ์ อาจารย์เป็นกันเองมากเลยค่ะ พออาจารย์เริ่มพูดด้วยความเครียดก่อนเข้าห้องสัมภาษณ์หายไปเลยค่ะ เวลาพูดคุยก็เป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ จะได้เป็นธรรมชาติและไม่เกร็ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องมีมารยาท สัมมาคารวะต่ออาจารย์ด้วยค่ะ ]